zaterdag 21 december 2013

Uit de kast!

“Hoezo dynamo reviseren?, je vaart toch gewoon een haven in…”, “Een korte golf zender voor de Noordzee?”, ”Een bimini? voor de regen zeker?”, en zo kwamen er de afgelopen tijd de meest leuke en hilarische maar ook hele logische vragen op ons af.
 
Velen hebben zich de afgelopen jaren afgevraagd of we een boot hadden om te klussen of om mee te zeilen. En al die tijd lachten wij in ons vuistje. Ze moesten eens weten… Eindelijk is het zo ver, na bijna 3 jaar stilletjes voorbereiden hebben we deze week onze werkgevers ingelicht, we zijn uit de kast. We gaan op wereldreis!!!
Een moment waar we allebei al vele maanden naar toe hadden geleefd. De reacties waren overweldigend en zonder uitzondering positief. Met deze stap zijn we weer dichterbij het begin van een héle grote droom…
Vanaf nu kunnen we heerlijk open over onze plannen praten en dat geeft een gevoel van opluchting. Nog leuker is het om te kunnen melden dat in de komende Zilt (nr. 94) een mooi artikel over ons wordt gepubliceerd. In de afgelopen weken hebben we kennis gemaakt met Sjors en Laurens. Beide (mede) oprichters van Zilt. We hebben uitgebreid met hun gesproken over onze plannen en de dromen die we vanaf juni 2014 gaan nastreven. Als je op het “Zilt-icoon” hiernaast klikt kom je automatisch bij de laatste versie van Zilt. Zeker het bekijken waard.
Voorlopig werken we nog even hard door. Het plan is om tot en met mei 2014 te werken en daarna nog een aantal weken fulltime aan de boot te klussen. 15 juni is de dag waarop we de trossen zullen losgooien.
Nu eerst champagne!… ;-)

zaterdag 26 oktober 2013

2013 over en uit!

Afgelopen zomer hebben we enkele modificaties aan gebracht aan Puff, waaronder een nieuw grootzeil met oranje top, een bimini en een kuiptent. We hadden er nog niet eerder een blog aan gewijd, maar beter laat dan nooit. Hier dus alsnog de foto's. Het is een mooi staaltje vakmanschap van de Vries. De Vries heeft ervaring met het maken van dergelijke modificaties voor toerzeilers en vertrekkers en kan daarom goed advies geven. 


 
 
 
 
Inmiddels is de knoop over het wel of niet aanschaffen van een SSB zender doorgehakt en hebben we de SSB zendinstallatie over genomen van de Walzing Mathilda. Die wordt deze winter ingebouwd. Ook is Leon bezig met het installeren van een nieuwe flexibele koppeling. De lijst met nice-to-haves wordt ook steeds een beetje korter. Een plek om een tweede gasfles (12kg) vast te zetten is met veel vakmanschap door John gemaakt!
 
Puff staat sinds 2 weken weer op de kant. Dit is voor nu dus even de laatste update voor de winter. Het zeilseizoen 2013 zit er definitief op en dat moeten we helaas accepteren. Nu maar afwachten tot de schaatsen uit het vet kunnen! Het grote uitkijken naar volgend jaar is begonnen!...
 
 
 
 

zondag 1 september 2013

Een nieuw record.....


Deel 2 van onze vakantie hadden jullie nog tegoed. Natuurlijk moest ik even bijkomen van de schrik en zat ik een dag op een roze wolk na het huwelijksaanzoek van mijn allerliefste. Nadat familie en vrienden ingelicht waren, moesten we toch ook maar weer eens verder zeilen. Yarmouth was de volgende bestemming. Ondanks de drukte in het hoogseizoen vonden we toch een mooi plekje aan de kade. Puff lag nog niet goed vast of we hoorden iemand vanaf de kade roepen: “Je kent ons niet, maar we kennen jullie wel hoor, we zijn van de Leeuwenhart, ook een Jan Haring”. Nou ja, wat een stom toeval, 2 Jan Harings in de haven van Yarmouth. Karen en Jan Cees kenden ons via onze site waar wij hun genoemd hebben in de rubriek over de boot omdat zij met hun Jan-Haring een rondje Atlantic gemaakt hebben. Dit was natuurlijk een uitgelezen kans om te leren van hun ervaringen met de Leeuwenhart en ook een andere Jan Haring te bekijken. Alhoewel het dezelfde boot is, waren er toch ook tal van verschillen. Dat is met name te danken aan de vele modificaties aan onze Puff van Dico! Ikzelf was toch erg gecharmeerd van de originele zwarte kleur van de Leeuwenhart, maar onze draak blijft voorlopig in zijn groene jasje.

Een volgend hoogtepunt van de vakantie was het bekijken van de start van de Fastnet race. Bij Fort Victoria (het nauwste stukje van de Solent) zagen we alle boten van de Fastnet voorbij razen. Zowel de 140 voet trimaran van Abu Dhabi, de Volvo Open 70´s als de achteraan liggende klassiekers. Met daartussenin alle andere helden in de verschillende klassen. Een heerlijke dag! Daags erna vertrokken we uit Yarmouth om naar Newtown River te varen. De ingang van deze rivier lag slechts enkele mijlen verderop en met de stroom mee was het nog geen uur zeilen. De uitdaging zat hem in de invaart. Vanaf een zeker waypoint voeren we op de geleidemarkering naar binnen. De ingang was amper 10 meter breed en eenmaal binnen splitst het water zich in twee richtingen. We spotten meteen een vrije mooring en dankzij de pilots wisten we de betonning juist te bevaren. Het oppikken van de mooring ging perfect, hetgeen meer zegt over de kwaliteit van de mooring dan over onze kwaliteiten (natuurlijk ook uitstekend ;-)) en daar lagen we voor het eerst aan een mooring! Het is een prachtig gebied dat grotendeels droogvalt bij laag water. Wat een rust! Zo moet het leven zijn!
De volgende bestemming was de Beaulieu River. Een beroemde en populaire bestemming in de Solent, maar ook deze rivier heeft geen makkelijke invaart. We wilden toch ook ervaring opdoen?? Niet zeuren dan…. Het zeilen in de Solent beviel ons erg goed. De Solent lijkt wel z’n eigen klimaat te hebben. In de ochtend is het rustig en in de middag trekt de zuidwesten wind aan naar een krachtje 5 a 6. ’s Avonds zakt de wind dan weer in. Wat het varen met name uitdagend maakt, is het varen op het tij. Veel havens in de Solent vallen geheel droog of hebben op z’n minst een ondiepe drempel. Daardoor moet je je goed verdiepen in de getijden en altijd goed geïnformeerd het water op gaan. We gebruikten zowel de Reeds Almanac als een 2e pilot. Daarnaast voeren we uiteraard op de papieren kaart en de elektronische kaarten. Deze combinatie beviel perfect! Met 3 uur voor HW voeren we de Beaulieu River op. Uiteraard nét op het moment dat de wind aantrok en het water  lekker begon te golven. Ikzelf was toch nog wel nerveus, maar Leon heeft stalen zenuwen en stuurde Puff vastberaden over de drempel. Ik stond binnen om onze koers op de elektronische kaart de bekijken en gaf Leon aanwijzingen als we iets meer stuur- of bakboord moesten houden. Buiten ziet de situatie er toch vaak anders uit dan op de computer.
 
Op de Beaulieu River pikten we wederom een mooring op. Een Engelsman had ons getipt dat je gewoon een mooring moet oppikken en vanzelf van de havenmeester hoort of die mooring vrij is of dat je moet verplaatsen. We konden gelukkig lekker blijven liggen. ’s Avonds hebben we de bekende wandeling naar Beaulieu gemaakt waarna we bij Buckler’s Hard hebben genoten van een cheeseburger en tonijnsteak van de BBQ. Wederom bij een heerlijk ondergaand zonnetje. Wat boften we toch met het weer! Daarna lekker aan boord genoten van de serene rust en de natuur! We waren als enige aan boord in ons rijtje moorings en we lagen ‘open en bloot’ in de rivier, midden in de natuur met niets om je heen. Genieten met een hoofdletter G.
We naderden het einde van onze 3e week vakantie en moesten ons daarom toch gaan voorbereiden op de terugreis. Vorig jaar moesten we tegen weer en wind naar huis opkruisen en kwamen we uiteindelijk een dag te laat thuis en op ons werk. Dat wilden we nu in ieder geval voorkomen. We besloten met dagtochten richting Dover te varen en daar een front af te wachten dat regen en veel wind zou brengen op zaterdag. Na Portsmouth was onze tussenstop in Eastbourne, een gezellige haven omringd met charmante huizen en restaurants, afgeschermd van de zee door een sluis.
Na een rustige nacht voeren we de laatste etappe naar Dover op een bewolkte dag. Met lichte mist en met het invallen van de avond voeren we Dover binnen. Inmiddels voelden we ons ervaren rotten in het oproepen van havens via de marifoon en de invaart van Dover verliep soepel. Er stond een flinke dwarsstroom en rare golfslaag bij de westelijke ingang. Gelukkig wordt deze ingang nauwelijks door de veerboten gebruikt. Het bleek een goede keuze te zijn om de terugtocht tijdig te hervatten en in Dover het slechte weer af te wachten. Nadat het front zou overtrekken, zou er nog 1 dag met goede  zuidwestelijke wind komen en daarna zou de wind draaierig worden en variabel uit alle richtingen. Geen wind waarmee Puff met haar 8 ton onder onder zeil vooruit komt. En om de oversteek nou op de motor te moeten doen… We sparen die ouwe Bukh liever voor het echte werk! We hadden dus 1 dag om de oversteek te maken.

Op zondagochtend vertrokken we dan ook uit Dover met bestemming Scheveningen of IJmuiden. De oversteek begon prachtig met een lekkere halve wind 5 door de shipping lane. Met de stroom mee liepen we eerst  7 en later 8 knopen over de grond. De top was 8,9 knopen, echt ongelofelijk voor onze Puff! Dat schoot lekker op zo! Achterop kwam een ferry en we wisten niet zeker hoe de route van de ferry zou zijn, dus riep ik de ferry op. “Ja mevrouw, we zien u voor ons, we verleggen onze koers en varen om u heen”. “Dank u meneer, dat is erg fijn, prettige dag nog!” Erg grappig om de ferry zijn koers voor jou te zien verleggen. Een ander voordeel (of nadeel) van onze AIS was dat iedereen ons kon volgen en dus ook de kustwacht van Dover. Ineens hoorden we op kanaal 16 : “Sailing vessel Puff, callsign Papa Echo 9027”. Dat waren wij, wat nu… We werden vriendelijk verzocht door de kustwacht of we de shipping lane haaks wilden oversteken zoals de reglementen het voorschrijven. We verlegden onze koers terwijl ook andere zeilschepen om ons heen opgeroepen werden. We voeren dezelfde route als de heenweg tussen de banken voor de Franse kust door. Inmiddels waaide het een dikke 6 en vingen we een gesprek op tussen zeilers die toch uitschieters van kracht 7 hadden gemeten (wij hebben geen windmeter aan boord). We hadden ons volledige grootzeil staan en schoten door het water. De koers was wederom pal voor de wind dus dan heb je niet zozeer door hoe hard het waait. De golven bouwden zich echter ook op en we begrepen al gauw dat het geen rustig nachtje zou worden. Ter hoogte van de shipping lane richting Antwerpen moesten we een keuze maken, óf over bakboord zeilen langs de shipping lane, óf over stuurboord richting het noorden om later af te buigen naar het oosten.
Dat laatste leek ons de beste oplossing omdat de wind zou gaan draaien naar het noordoosten en we niet te hoog aan de wind wilden zeilen langs de Nederlandse kust. Achteraf kunnen we zeggen dat we een verkeerde keuze gemaakt hebben. Gelukkig hebben we nog wel een rif gelegd voor het ingaan van de nacht, dat in ieder geval meer rust gaf in deze toch wel heftige omstandigheden, waarbij we enkele stormrondjes hebben moeten maken om een gijp te voorkomen. Ook moesten we een tweetal windmolenparken omzeilen en zo kwam het dat we 30 mijl parallel aan de shipping lane in de oostelijke richting naar de Maasmond voeren, langs maar liefst 4 ankergronden voor grote scheepvaart en dat midden in de nacht. We zeilden tussen de grote scheepvaart door, en riepen de schepen op als het écht te close leek te worden.  Leon heeft letterlijk eelt op zijn zenuwen gekweekt en gelukkig schroomden we het gebruik van de marifoon al lang niet meer. Omdat we een voordewindse koers hadden was het moeilijk om koers te verleggen zonder te moeten gijpen. Gelukkig bleek ook de grote scheepvaart niet te beroerd om hun koers aan te passen om ons ruimte te geven. In de vroege ochtend nam ik het roer van Leon over zodat hij ook een paar uur rust kon nemen. Het grootzeil hadden we gestreken omdat de wind in de loop van de nacht weg viel. Deze trok niet veel later echter weer aan uit een noordoostelijke richting zoals voorspeld en op de genua liepen we algauw weer 5 knopen richting Rotterdam. IJmuiden leek ons toch iets te gortig en we besloten Scheveningen binnen te varen. Nu hadden we zelf ervaren waarom de Noordzee een van de moeilijkste wateren genoemd wordt! Ook wij zijn geneigd de volgende keer gewoon lekker langs de kust af te zakken, zo mogelijk in dagtochten. Desalniettemin hebben we weer veel over ons schip geleerd en ook over ons eigen kunnen als schippers. Ook zetten we een nieuw snelheidsrecord neer van gemiddeld 5 knopen over 146 mijl in 30 uur!

In Scheveningen kwam Jan aan boord en konden we op ons gemak en onder het aangename gezelschap van Jan de resterende mijlen naar Enkhuizen varen.
 
Tijdens deze vakanties zouden we onze modificaties aan Puff testen en kijken wat we in de toekomst nog zouden moeten aanpassen voor toekomstige reizen op Puff. Hieronder enkele conclusies:
-          De zonnepanelen leveren meer dan voldoende energie op voor onze elektronische apparatuur. We hebben op de huidige korte stukken relatief veel gemotord maar bij langere oversteken maak je weer minder gebruik van laptop en navigatieverlichting. Daarbij hebben we de koelkast tijdens de vakantie intensief gebruikt. De panelen laden maximaal 4,5 ampère per uur per stuk.
-          Het nieuwe grootzeil maakt een groot verschil, we kunnen hoger aan de wind varen dan voorheen en de balans is ook beter waardoor Puff onder de juiste omstandigheden bijna zelf op koers blijft. En de oranje top is uitstekend zichtbaar!
-          Qua zeilvoering is gebleken dat we onvoldoende zeil hebben op voordewindse koersen met weinig wind. De genua is slechts 25m2. De halfwinder met 38m2 geeft al meer oppervlak maar moet op de rol gezet worden en dat is op zee niet altijd even eenvoudig. Daarom gaan we toch nog een gennaker aanschaffen en hiervoor een aparte val aanbrengen.
-          Qua leven aan boord is Puff voldoende uitgerust en de aangebrachte handvatten maken het mogelijk om ook op zee makkelijker te koken. Wel is gebleken dat het mangat een betere slaapplek is dan in de punt op schommelende koersen.
-          Enkele wensen voor op de lijst ‘nice to haves’ zijn: ritsen in de buiskap om het raampje omhoog te klappen voor extra wind in de kuip wanneer we voor anker liggen, 2e gasfles van 12 kilo, mogelijkheid om grootzeil vanuit de kuip te hijsen, beschermkapjes op de zalingen, muziekboxen (demonteerbaar) voor buiten, 12v ventilatoren……
-          Wel of geen SSB zender…dat blijft een moeilijke afweging maar de wijzer slaat steeds meer uit naar een Ja... 
En zo hoeven we niet bang te zijn dat we de komende winter niets te doen hebben J.

zondag 25 augustus 2013

Wat een domme vraag...

Ons vorige blog stamt alweer van mei, na onze klusvakantie. En inmiddels zijn we weer een vakantie verder. Hoogste tijd voor een update dus!
 
Na ons laatste blog was de motor-ellende nog niet geheel voorbij. De schroefdraad van het water aftappunt van de motor bleek gecorrodeerd waardoor de moer doldraaide en de motor dus nog lekte… Er kon daarom nog niet gevaren worden. Dit moest natuurlijk wel opgelost worden voor we op vakantie zouden kunnen vertrekken. Van 26 juli tot en met 25 augustus zouden we 4 weken vakantie hebben. Dé gelegenheid om al onze modificaties aan Puff te testen. Pieter van Andijk Scheepstechniek was gelukkig snel klaar met het tappen van nieuw schroefdraad. Met wat extra professioneel aangebrachte locktide en een iets grotere bout was onze Bukh eindelijk lekvrij!! Nu Pieter dan toch aan boord was, heeft hij meteen een algemene check van de motor gedaan.Volgens Pieter is onze Bukh in prima conditie en klinkt hij goed. De zwakke puntjes aan onze motor zijn allemaal aangepakt of vervangen en met wat liefde en aandacht gaat onze Bukh ons volgens Pieter nog heel ver brengen. Nu maar hopen dat garanties uit het verleden ook van toepassing zijn op de toekomst…Die klus is nu dus achter de rug. Het grootzeil werd geleverd door UK - De Vries Sails en ook de bimini-top werd geïnstalleerd. Laat de zomer maar beginnen!
 
Begin augustus lag er een stabiel hogedrukgebied boven West-Europa en stond er 3 weken lang een noordenwind. Zou deze wind nog een week langer aanhouden, dan zouden die Kanaaleilanden een makkie worden.
 
Of zou dat toch iets te positief gedacht zijn? Dat laatste bleek waar, ’s woensdags voor onze vakantie zou beginnen, draaide de wind naar zijn vertrouwde hoek in het Zuid-Westen….jammer. Maar als zeezeilers zijn wij natuurlijk flexibel en passen we onze plannen snel aan. Eerst maar een weekje Zeeland dan?
 
Vrijdag 26 juli zetten we onze laptops uit, hangt Leon zijn maatpak in de kast en begint dan eindelijk onze vakantie! Idris en Berenice van DixBay waren net een week terug van hun rondje Atlantic en daar moest allereerst op gedronken worden! Samen met de Puff voor anker in het kommetje in de Compagnieshaven in Enkhuizen hebben ze ons in geuren en kleuren verteld over hun ervaringen. Wat een goed begin van onze vakantie! Bij een laatste check van de motor en de flexibele koppeling voor vertrek, kwam toch nog een probleempje aan de orde. De breekpen was wéér gebroken. Gelukkig dat we dit nog ontdekten voor vertrek want je moet er niet aan denken om op een cruciaal moment je aandrijving te verliezen… Met hulp van Idris, werd een nieuwe breekpen (dit keer een massief stalen pen) geflext en in de koppeling gezet. Ziezo, oefening baart kunst en die zou niet meer moeten kunnen breken, in ieder geval deze vakantie toch niet meer. In de winter moeten we maar verder zien of we de koppeling niet moeten vervangen. Al is het alleen maar voor onze gemoedsrust.
 
Klaar voor vertrek! Via het Markermeer en een tussenstop in de Bruynzeel verenigingshaven in Zaandam waar we nog een avondje geborreld hebben met Walewijn en Hedda van de Antares voeren we naar IJmuiden. Eindelijk lagen we weer op zout en inhaleerden we de zilte lucht. Een dag kruisten we op tegen wind en golven richting Scheveningen, geen pretje, maar met de motor erbij kwamen we toch voor de kentering van het tij aan in Scheveningen. "Oh, jullie zijn die boot met die oranje top in het zeil?" Jaja, we bleken meteen goed zichtbaar te zijn met ons nieuwe zeil! Het was inmiddels dinsdagavond en het tij zou de volgende ochtend vroeg mee staan naar het zuiden.
 
Om 6 uur draaiden we de zee op en motorden we richting Rotterdam.
Het werd een van de mooiste zeildagen van de vakantie. Met temperaturen hoog in de 20 graden, aantrekkende wind 2-3 en een knoopje of 4 zeilden we gestaag richting de Roompot. Om 20u lieten we het anker zakken in de betonhaven, wat een heerlijke 2e dag op zee! In Zeeland troffen we een nicht van Leon met man en kids op hun boot, waarmee we enkele dagen Goes en Veere verkenden en lekker voor anker hebben gelegen, erg gezellig! Goes was de voormalige thuishaven van Puff (en staat nog steeds op de spiegel als thuishaven) en het was erg leuk om met Puff terug naar haar roots te gaan (Puff is een zij :-) ). In de verenigingshaven ‘de Werf’ vonden we onze lijfspreuk terug op het plankje voor het douchegebouw:
 
 “Ik vaar voor mijn plezier door zoute en zoete stromen, en zeilt me er een voorbij, ik zal er ook wel komen”.
 
Dat is ons en Puff op ons lijf geschreven! Zelfs de brugwachter brulde ons nog na dat hij het leuk vond om Puff weer terug te zien in Goes.
 
Inmiddels was er een weergat voorspeld van 2 dagen noordoosten wind. Dat was het weergat dat we nodig hadden om naar het Zuiden te zeilen. We besloten een ruk te maken van 2 etmalen om optimaal gebruik te maken van het weergat en hopelijk in de Solent te belanden. Vanuit Vlissingen zouden we 200 mijl moeten maken, hetgeen we met onze gemiddelde snelheid van 4 knopen in 50 uur zouden moeten halen. Om 14 uur verlieten we Vlissingen met het tij mee en zeilden we langs de Belgische kust naar het Zuiden. Voor de Belgische en Franse kust kwamen we ’s nachts tussen een aantal banken te zitten. Deze banken zijn diep genoeg om overheen te varen, maar het voelt toch prettiger om er maar omheen te zeilen. Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan als de wind pal van achteren komt en  je constant op je hoede moet zijn voor een mogelijke gijp. Het werd een vermoeiende nacht waarin we goed gefocust onze koers moesten houden. Bij het aanbreken van de dag staken we met een halve wind de shipping lane over bij Dover. We zetten iets meer zeil dan goed voor ons was, maar daardoor scheerden we door het water en over de golven en Puff hield zich goed. Om 9 uur bogen we af naar het Zuiden en zetten we koers richting Dungeness. Ondanks de zware nacht die we achter de rug hadden, zetten we door, want de wind zou afnemen en de komende nacht zou rustig moeten worden. Bij het ondergaan van de zon, rondden we Beachy Head met een snelheid van 1 knoop (springtij stroom tegen…). Het werd een rustige nacht waarin we grotendeels hebben gemotord op een vlakke zee. Bij zonsopkomst voeren we de Solent op. Terwijl ik (Frieda) in een diepe slaap gezonken lag, sprongen bij Leon de dolfijnen (welke soort weten we niet) letterlijk om z’n oren. Hij riep me nog bovendeks maar ik was in een andere wereld. Ik zag nog wel een dolfijn een meter of 2 uit het water springen, maar sprong daarna zelf weer snel mijn bedje in.  Het moet een prachtig gezicht zijn geweest met die vlakke zee, opkomende zon en al die dolfijnen.
Ook vlogen ons links en rechts een paar racers om de oren. Het zou toch geen Cowes week zijn dachten we??? Na het raadplegen van het thuisfront bleek het inderdaad Cowes week te zijn. We waren er nu toch, dus zetten door in de hoop een (betaalbaar) plekje te kunnen bemachtigen in Cowes. De wind trok aan en we kruisten de laatste 15 mijl op naar Cowes met een stralende blauwe lucht en een prachtige windkracht 5, nog niet wetende welke laatste hobbel er nog te nemen was…het invaren van Cowes. Voor de ingang van Cowes lagen rakken en was een wedstrijd voor open bootjes bezig. We konden er voor ons gevoel helemaal niet doorheen. Maar ik had de haven nog aan de lijn gehad en ze zeiden niets over een versperde invaart. Toen we voor ons nog een zeiljacht naar binnen zagen varen, besloten we het er ook op te wagen. Door het springtij stond er ook nog eens een harde dwarsstroom. De wedstrijd was volgens Leon net afgelopen want de bootjes lieten hun grootschoten vieren. Toen we een gat zagen, staken we dwars door het veld heen, om veel te snel aan de andere kant voor de groene ton te belanden. Een stormrondje (op de motor dan wel) en de nodige pk’s van onze Bukh waren nog de enige mogelijkheid om binnen de vaargeul te blijven en de boeg richting Cowes te wenden. Zo voeren we midden in de hectiek Cowes binnen. Dat was een knap staaltje stuurmanschap van Leon! Toen ik eerder de haven aan de lijn had, gaven ze aan geen dag gasten toe te laten in de havens. Ze raadden me aan om na het binnenvaren HM 2 op te roepen op de marifoon en te vragen voor een plekje aan een drijvende steiger op de rivier. Zo gezegd, zo gedaan en om 15u lagen we vast, midden in Cowes tijdens de Cowes week, na een vermoeiende maar goed verlopen oversteek van 49 uur. Heerlijk, moe maar voldaan. Zo, nu eerst een douche nemen en een dutje doen!
We hadden pas een dag of 10 vakantie en het leek al wel of we 3 weken onderweg waren. Heerlijk, we hadden nog 2,5 week voor de boeg. De Kanaaleilanden zouden niet haalbaar zijn met het verwachte weer, maar een weekje Solent leek ons ook fantastisch. En tja, die Kanaaleilanden, daar komen we volgend jaar wel langs…..
We waren al eens eerder in Cowes en op Isle of Wight geweest, maar hadden het eiland toen niet verkend. Daar brachten we dit keer verandering in. We kochten een buspas voor 24 uur en doorkruisten daarmee het eiland. Wederom was het een stralende dag!
We hadden in 2 weken tijd slechts 1 dag regen/bewolking gehad, dus we hadden echt geluk met het weer. Niet wetende dat de Needles een toeristische trekpleister is, brachten we een bezoek aan deze prachtige plek. Wat een fantastisch uitzicht vanaf de heuvelrug tussen de noordwest kant van het eiland en het zuidwesten van het eiland. We maakten een heerlijke wandeling met z’n tweetjes ver weg van de drukte van het Needles attractiepark. Teruggekomen in de haven werd ons verteld dat er die avond een vliegshow zou zijn en een grote vuurwerkshow ter afsluiting van de Cowes week. Wat een mazzelaars zijn we ook. We zouden die avond lekker in de dingy stappen en richting het vuurwerkplatform varen. Daar zouden we de dingy aan een mooring leggen en samen het vuurwerk bekijken.  Leon pakte een tasje met een fles wijn en glazen en het leek wel alsof we op een romantische date gingen J. En laat dat nou net Leon zijn plan zijn geweest……

 
En zo kwam het dus. Ik was totaal overrompeld! Dit was echt een grote verrassing, en wat een domme vraag eigenlijk, haha. Tuurlijk wil ik je vrouw worden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

De tweede helft van de vakantie beschrijven we in het volgende blog, want het is al een hele lap tekst zo.
 
 
 

maandag 20 mei 2013

Moe maar voldaan


Na 10 dagen doorbuffelen begint het er nu echt op te lijken. De bouwmarkten en watersportwinkels in en uit, een stuk of 20 blauwe plekken rijker, Frieda’s haar dat meer op een gecementeerde coupe soleil lijkt, de complete boot overhoop maar wat hebben we een hoop gedaan! 
In deze 10 dagen hebben we de belangrijkste (en grootste) klussen die nog op de lijst stonden af kunnen vinken. Eindelijk lijkt het er op dat de klussenlijst wat korter aan het worden is. O
nderstaande zaken hebben we (eindelijk J ) allemaal kunnen afronden:
Electra
Ankerlicht op de radarpaal geïnstalleerd
Nieuwe actieve antenne voor de Navtex en kortegolfontvanger op de radarpaal geïnstalleerd
Power WIFI antenne op de radarpaal geïnstalleerd
Schakelaar voor de silent-mode van de AIS gemonteerd
Back-up GPS aangesloten welke ook is verbonden met de marifoon
Antenne voor de radio aangesloten
Alle elektra zeevast gemonteerd


Buiten
Zonnepaneelhouders en uithouders gemaakt en geïnstalleerd
Houder voor hekanker verplaats om meer ruimte te maken voor de bimini
Biminiframe op maat gemaakt en mal voor het doek gemaakt (bedankt André!)











Binnen
Watertanks aangebrand en gecementeerd met 4 lagen portland cement
Voetpomp zoetwater vervangen
Bilge opnieuw in de primer en aflak gezet en opnieuw ingericht
Extra teak handgrepen geplaatst (o.a. bij de keuken) voor houvast op zee
Slingerzeil op maat gemaakt voor de bank



Motor
Koelwaterpomp en thermostaat(huis) gedemonteerd
Motorsteun linksachter vervangen (zat onder de (lekkende) koelwaterpomp en was daardoor wat verroest)
Complete motorruimte opnieuw in de primer en aflak gezet

Overig
Reddingsvlot laten keuren
Alle schoten, vallen en reeflijnen (fok en genua) vervangen zodat we van allemaal een reserve hebben. Verder een lijn van dyneema aangeschaft die in nood als verstaging kan dienen (hopelijk hoeven we hem nooit te gebruiken)

 

 
Spannend was het demonteren van de koelwaterpomp maar na een uurtje of twee kwam hij vrij soepel los. Daarna naar Andijk Scheepstechniek gereden om samen met hun de pomp uit elkaar te halen. Na demontage bleken alle onderdelen van de pomp hun beste tijd wel te hebben gehad. Sterker nog de mannen in Andijk vroegen zich af of hij überhaupt nog wel water rond pompte…
Ook de thermostaat bleek dood te zijn en het thermostaathuis was er niet veel beter aan toe. Omdat de waterpomp  één van de weinige zwakke punten is aan onze BUKH is er maar één remedie: een complete revisie van de waterpomp en een nieuwe thermostaat en thermostaathuis. Een flinke investering maar die gaat zich zonder twijfel vast snel terugverdienen!
Ons (RFD) reddingsvlot laten we keuren bij Survitec in Rotterdam. Wat een topbedrijf! Afspraak gemaakt en de vrijdag na hemelvaart langs gegaan om het vlot te bekijken. Omdat onze gasfles over datum was konden we zelf het vlot opblazen (leuk en zeer nuttig om een keer te doen!) en hebben we ruim een uur een rondleiding gehad door ons eigen reddingsvlot. Onvoorstelbaar om te zien hoe handig alles in zo’n vlot is opgeborgen. Uiteindelijk hebben we extra water, eten en visgerei laten toevoegen omdat dat nog niet opgenomen was in de inventaris van ons vlot. Erg leuk om te zien dat ze uitgebreid de tijd voor ons namen en het geeft toch een goed gevoel nu we weten hoe we dat ding moeten gebruiken en wat we vooral ook niet moeten doen. Al hopen we natuurlijk dat het bij deze ene ervaring blijft J.

donderdag 9 mei 2013

Een cadeautje voor Arie


Je hebt van die klusjes die niet zo belangrijk zijn maar extra leuk om te doen. Die klusjes doet Frieda vooral :-). Een creatieve ingeving en zie hier...ons windvaanblad met Puff erop! Onze mascotte is alvast on board en het staat Arie goed! Nu verder met haar volgende projectje.... hordeurtjes voor de ingang. De vakantie is vandaag begonnen dus kom maar op met die klussen. En ja, een beetje zon zou ook leuk zijn!
 

donderdag 2 mei 2013

Plons!


En dat schilderweer dat kwam……helaas veel later dan we wensten zodat de tewaterlating 2 weken verschoven moest worden. Doordat we vorig jaar op een paar plekken niet de juiste primer gebruikt hebben op het onderwaterschip, moesten diezelfde plekken dit jaar wederom flink opgeschuurd worden. Ook vonden we enkele luchtbellen onder de verschillende verflagen op de romp die kaal gemaakt moesten worden(en vervolgens weer in meerdere lagen epoxyprimer en antifouling gezet). Maar op 19 april eindelijk klaar om te water te gaan!!
 
Nog snel even nieuwe anodes op de romp geschroefd en daar ging ze! Altijd een spannend momentje en deze keer helemaal omdat zowel de schroef als de koppeling en de vetkoordjes op het “droge” vervangen of gerepareerd zijn. Na de tewaterlating dus snel aan boord om de moer die de vetkoordjes aandrukt nog een klein beetje aan te draaien totdat Puff weer helemaal waterdicht is. Daarna het contactslot om en...onze BUKH heeft er weer zin in!
 
Tijdens de koude winterdagen heeft Leon de AIS transponder geïnstalleerd. Afgelopen weekend een testritje gemaakt naar Hoorn en erg leuk om te horen dat we nu ook door het thuisfront “real-time” te volgen zijn via marinetraffic.com! Helaas kwam Leon er (bij de zoveelste check van de motor…) achter dat er wat waterdrupjes uit de waterpomp van onze BUKH lekten. Waarschijnlijk versleten keerringetjes. Omdat we sowieso nog een paar klussen wilden uitvoeren (vervangen motorsteun, testen thermostaat) vanmorgen gelijk gebeld met Andijk Scheepstechniek om onder hun supervisie één of twee dagen langs te komen om aan de kade in Andijk wat reparaties en verbeteringen aan onze BUKH uit te voeren. 
Met dank aan Frank & Lenka die we bij toeval tegen kwamen ;-)

Ondanks het weer dat steeds beter lijkt te worden staan de weken rond hemelvaart (wederom) in het teken van klussen. Tot op heden wordt de kluslijst alleen maar langer terwijl we zo ons best doen om klusjes weg te strepen….De positieve reacties op Puff’s uiterlijk geven ons de energie om Puff helemaal klaar en compleet te maken. Daarbij moeten we onszelf regelmatig toespreken dat het geen ‘nieuwe’ boot is en het dat ook nooit zal worden….maar wat ligt ze er weer mooi bij J. 
Gelukkig zijn er ook een hoop zaken die de goede kant op gaan. Zo worden op dit moment ons nieuwe grootzeil en de nieuwe bimini door De Vries in elkaar gezet en gaat Pieter (oom van Leon) mooie nieuwe kuipkussens maken zodat we een volledige “rondzit” hebben. Tijdens de Hemelvaartvakantie willen we in ieder geval onderstaande klussen gaan afronden:

·         Vallen en schoten vernieuwen zodat we overal een reserve van hebben
·         Bilge opnieuw in de verf zetten
·         De laatste (?*&^%#$*) roestpuntjes aan dek aanpakken
·         Zonnepanelen installeren aan de zeerailing
·         Bimini installeren
·         Installeren nieuwe actieve (Navtex) antenne, Power WIFI antenne en ankerlicht op de radarpaal
·         Repareren Philips MK2 GPS (bij het aanleggen van de AIS transponder waarschijnlijk een
       draadje over het hoofd gezien)
·         Watertanks cementeren en de zoetwater(voet)pomp vervangen
·         Motor nakijken
·         Diverse extra handgreepjes c.q slingerzeiltjes bevestigen
·         Reddingsvlot laten keuren

Genoeg te doen dus en hopelijk is Puff eind mei weer een stuk completer. Het doel is om voor augustus zo goed als klaar te zijn zodat we alles tijdens de vakantie richting (hopelijk) de Kanaaleilanden uitgebreid kunnen testen. Eens kijken hoever we komen…….

donderdag 14 maart 2013

Schroefje los en hoppakkee


Tenminste dat dacht ik…Maar hoe vast kan zo´n schroef zitten?  De schroef is al oud (in tegenstelling tot de schroefas) en waarschijnlijk hebben we afgelopen seizoen wat hout of stenen geraakt waardoor er een paar stevige happen uit zijn genomen en ook de schroefas speling vertoond t.o.v. de koppeling. Gezien onze plannen dit seizoen staan de reparaties gelijk bovenaan onze kluslijst deze winter.
Op een koude zaterdagmiddag besluit ik samen met mijn schoonvader aan de slag te gaan om de schroef te demonteren. In al mijn naïviteit dacht ik dat wel te doen met een huis-tuin-en-keuken (crème brulee) brandertje en een flinke hamer. Helaas zonder resultaat en na een aantal pogingen begon de moed mij flink in de schoenen te zakken. Hij zat vaster dan vast!
Internet staat gelukkig voor niets en al gauw ontdek ik dat een flinke gasbrander én een poelitrekker essentieel zijn om een schroef “makkelijk” te demonteren. Het blijkt dat de schroef snel verwarmd moet worden zodat de as niet ook te warm wordt waardoor het verwarmen uiteraard geen effect meer heeft.
De week daarop probeerden we het opnieuw met een flinke gasbrander (zo één waar je je dak mee bedekt) en een poelietrekker. Na het goed vastzetten van de poelitrekker en gewapend met een flinke vlam schiet de schroef al na 2 minuten los. Hoppa!

De naaf van de nieuwe schroef wordt even lekker in het vet gezet en binnen 5 minuten zit de nieuwe schroef inclusief nieuwe anode er op! Voldaan kijken we naar onze nieuwe glimmende trots alvorens we weer lekker de warmte in duiken en een biertje lostrekken op het eindresultaat.

De volgende dag weer vroeg aan de slag voor deel 2 van de operatie; het openen van de flexibele koppeling. Omdat deze redelijk onderin het schip zit een lastig klusje waarbij eerst de as geblokkeerd moet worden om het meedraaien van de koppeling te voorkomen.  Na een paar uurtjes haal ik de flenzen van elkaar en valt mijn mond open van verbazing…
Het blijkt dat er nog een halve borgpen inzit die ook al deels los is gekomen. Opeens besef ik me dat de kans dat je hier achter komt in de haven op het droge vele malen kleiner is dan druk manoeuvrerend in de sluis waarbij het laatste wat je wilt het verliezen van je voortstuwing is…Ik kan een kleine zucht van verlichting niet onderdrukken.
Flexibele koppeling gedemonteerd met in het midden het gat voor de borgpen
Met een simpele tik valt de borgpen uit de koppeling en kan ik de schroef vrij draaien in de koppeling. Het monteren van een nieuwe borgpen blijkt nog niet zo’n makkelijk klusje. Zelfs met veel vet en een paar flinke klappen schiet hij niet echt makkelijk door de schroefas heen. Ik besluit nog meer een “puntje” aan de borgpen te slijpen waardoor hij er soepeler ingeslagen kan worden.
Dit blijkt een goede zet. Na de pen nog een keer flink ingevet te hebben schiet hij met een paar rake klappen door de as heen en zit hij muurvast. Hopelijk hoeven we hier vele jaren niet meer naar om te kijken.
Tot slot besluit ik gelijk de vetkoordjes in de schroefaskoker maar aan te vullen. De oude vetkoordjes zaten er al een jaar of 3 in en afgelopen seizoen begon hij toch iets harder te lekken dan 1 drupje per minuut. Voor we het water uitgingen was 30 drupjes per minuut ongeveer de norm….
Al met al een bevredigend weekendje. Nu maar wachten op een beetje schilderweer…

zondag 10 maart 2013

Kriebels

Want het zeilseizoen 2013 staat voor de deur! Puff gaat 4 april het water in, maar het winterweer wil maar niet wijken. Op wederom een winterachtige vrijdagmiddag besluit ik maar eens te starten met het schrijven van teksten voor ons website. De website is al ruim een jaar in de lucht, maar we hebben er tot nu toe weinig aandacht aan geschonken. Maar de laatste weken begint het weer te kriebelen, de winter loopt op z´n eind, het  vaarseizoen staat voor de deur en we zijn druk bezig met onze klussenlijst zoals zoveel zeilers met ons. Die kriebels zetten me ertoe aan om de schrijvershandschoen op te pakken. Op de site kunnen jullie nu kennis maken met ons schip, de bemanning en wat we tot nu toe meegemaakt hebben met Puff. Vanaf dit seizoen zullen we ons blog regelmatig updaten en de kluslijst bijhouden. Dus meld je aan en volg ons!