Deel 2 van onze vakantie hadden jullie nog tegoed.
Natuurlijk moest ik even bijkomen van de schrik en zat ik een dag op een roze
wolk na het huwelijksaanzoek van mijn allerliefste. Nadat familie en vrienden
ingelicht waren, moesten we toch ook maar weer eens verder zeilen. Yarmouth was
de volgende bestemming. Ondanks de drukte in het hoogseizoen vonden we toch een
mooi plekje aan de kade. Puff lag nog niet goed vast of we hoorden iemand vanaf
de kade roepen: “Je kent ons niet, maar we kennen jullie wel hoor, we zijn van
de Leeuwenhart, ook een Jan Haring”. Nou ja, wat een stom toeval, 2 Jan Harings
in de haven van Yarmouth. Karen en Jan Cees kenden ons via onze site waar wij
hun genoemd hebben in de rubriek over de boot omdat zij met hun
Jan-Haring een rondje Atlantic gemaakt hebben. Dit was natuurlijk een uitgelezen
kans om te leren van hun ervaringen met de Leeuwenhart en ook een andere Jan
Haring te bekijken. Alhoewel het dezelfde boot is, waren er toch ook tal van verschillen.
Dat is met name te danken aan de vele modificaties aan onze Puff van Dico! Ikzelf
was toch erg gecharmeerd van de originele zwarte kleur van de Leeuwenhart, maar
onze draak blijft voorlopig in zijn groene jasje.
Een volgend hoogtepunt van de vakantie was het bekijken van
de start van de Fastnet race. Bij Fort Victoria (het nauwste stukje van de
Solent) zagen we alle boten van de Fastnet voorbij razen. Zowel de 140 voet
trimaran van Abu Dhabi, de Volvo Open 70´s als de achteraan liggende klassiekers. Met daartussenin
alle andere helden in de verschillende klassen. Een heerlijke dag! Daags erna
vertrokken we uit Yarmouth om naar Newtown River te varen. De ingang van deze
rivier lag slechts enkele mijlen verderop en met de stroom mee was het nog geen
uur zeilen. De uitdaging zat hem in de invaart. Vanaf een zeker waypoint voeren
we op de geleidemarkering naar binnen. De ingang was amper 10 meter breed en
eenmaal binnen splitst het water zich in twee richtingen. We spotten meteen een
vrije mooring en dankzij de pilots wisten we de betonning juist te bevaren. Het
oppikken van de mooring ging perfect, hetgeen meer zegt over de kwaliteit van
de mooring dan over onze kwaliteiten (natuurlijk ook uitstekend ;-)) en daar lagen
we voor het eerst aan een mooring! Het is een prachtig gebied dat grotendeels
droogvalt bij laag water. Wat een rust! Zo moet het leven zijn! 
De volgende bestemming was de Beaulieu River. Een beroemde
en populaire bestemming in de Solent, maar ook deze rivier heeft geen
makkelijke invaart. We wilden toch ook ervaring opdoen?? Niet zeuren dan…. Het
zeilen in de Solent beviel ons erg goed. De Solent lijkt wel z’n eigen klimaat
te hebben. In de ochtend is het rustig en in de middag trekt de zuidwesten wind
aan naar een krachtje 5 a 6. ’s Avonds zakt de wind dan weer in. Wat het varen
met name uitdagend maakt, is het varen op het tij. Veel havens in de Solent vallen
geheel droog of hebben op z’n minst een ondiepe drempel. Daardoor moet je je
goed verdiepen in de getijden en altijd goed geïnformeerd het water op gaan. We
gebruikten zowel de Reeds Almanac als een 2e pilot. Daarnaast voeren
we uiteraard op de papieren kaart en de elektronische kaarten. Deze combinatie
beviel perfect! Met 3 uur voor HW voeren we de Beaulieu River op. Uiteraard nét
op het moment dat de wind aantrok en het water lekker begon te golven. Ikzelf was toch nog
wel nerveus, maar Leon heeft stalen zenuwen en stuurde Puff vastberaden over de
drempel. Ik stond binnen om onze koers op de elektronische kaart de bekijken en
gaf Leon aanwijzingen als we iets meer stuur- of bakboord moesten houden.
Buiten ziet de situatie er toch vaak anders uit dan op de computer. 
Op de Beaulieu River pikten we wederom een mooring op. Een Engelsman
had ons getipt dat je gewoon een mooring moet oppikken en vanzelf van de
havenmeester hoort of die mooring vrij is of dat je moet verplaatsen. We konden
gelukkig lekker blijven liggen. ’s Avonds hebben we de bekende wandeling naar
Beaulieu gemaakt waarna we bij Buckler’s Hard hebben genoten van een cheeseburger
en tonijnsteak van de BBQ. Wederom bij een heerlijk ondergaand zonnetje. Wat
boften we toch met het weer! Daarna lekker aan boord genoten van de serene rust
en de natuur! We waren als enige aan boord in ons rijtje moorings en we lagen ‘open
en bloot’ in de rivier, midden in de natuur met niets om je heen. Genieten met
een hoofdletter G.
We naderden het einde van onze 3e week vakantie en
moesten ons daarom toch gaan voorbereiden op de terugreis. Vorig jaar moesten
we tegen weer en wind naar huis opkruisen en kwamen we uiteindelijk een dag te
laat thuis en op ons werk. Dat wilden we nu in ieder geval voorkomen. We
besloten met dagtochten richting Dover te varen en daar een front af te wachten
dat regen en veel wind zou brengen op zaterdag. Na Portsmouth was onze
tussenstop in Eastbourne, een gezellige haven omringd met charmante huizen en
restaurants, afgeschermd van de zee door een sluis.
Na een rustige nacht voeren
we de laatste etappe naar Dover op een bewolkte dag. Met lichte mist en met het
invallen van de avond voeren we Dover binnen. Inmiddels voelden we ons ervaren
rotten in het oproepen van havens via de marifoon en de invaart van Dover
verliep soepel. Er stond een flinke dwarsstroom en rare golfslaag bij de
westelijke ingang. Gelukkig wordt deze ingang nauwelijks door de veerboten
gebruikt. Het bleek een goede keuze te zijn om de terugtocht tijdig te
hervatten en in Dover het slechte weer af te wachten. Nadat het front zou
overtrekken, zou er nog 1 dag met goede
zuidwestelijke wind komen en daarna zou de wind draaierig worden en
variabel uit alle richtingen. Geen wind waarmee Puff met haar 8 ton onder onder
zeil vooruit komt. En om de oversteek nou op de motor te moeten doen… We sparen
die ouwe Bukh liever voor het echte werk! We hadden dus 1 dag om de oversteek
te maken.
Op zondagochtend vertrokken we dan ook uit Dover met bestemming
Scheveningen of IJmuiden. De oversteek begon prachtig met een lekkere halve
wind 5 door de shipping lane. Met de stroom mee liepen we eerst 7 en later 8 knopen over de grond. De top was
8,9 knopen, echt ongelofelijk voor onze Puff! Dat schoot lekker op zo! Achterop
kwam een ferry en we wisten niet zeker hoe de route van de ferry zou zijn, dus
riep ik de ferry op. “Ja mevrouw, we zien u voor ons, we verleggen onze koers
en varen om u heen”. “Dank u meneer, dat is erg fijn, prettige dag nog!” Erg
grappig om de ferry zijn koers voor jou te zien verleggen. Een ander voordeel
(of nadeel) van onze AIS was dat iedereen ons kon volgen en dus ook de
kustwacht van Dover. Ineens hoorden we op kanaal 16 : “Sailing vessel Puff,
callsign Papa Echo 9027”. Dat waren wij, wat nu… We werden vriendelijk verzocht
door de kustwacht of we de shipping lane haaks wilden oversteken zoals de
reglementen het voorschrijven. We verlegden onze koers terwijl ook andere
zeilschepen om ons heen opgeroepen werden. We voeren dezelfde route als de
heenweg tussen de banken voor de Franse kust door. Inmiddels waaide het een
dikke 6 en vingen we een gesprek op tussen zeilers die toch uitschieters van
kracht 7 hadden gemeten (wij hebben geen windmeter aan boord). We hadden ons
volledige grootzeil staan en schoten door het water. De koers was wederom pal
voor de wind dus dan heb je niet zozeer door hoe hard het waait. De golven
bouwden zich echter ook op en we begrepen al gauw dat het geen rustig nachtje
zou worden. Ter hoogte van de shipping lane richting Antwerpen moesten we een keuze maken, óf over bakboord
zeilen langs de shipping lane, óf over stuurboord
richting het noorden om later af te buigen naar het oosten.
Dat laatste leek
ons de beste oplossing omdat de wind zou gaan draaien naar het noordoosten en
we niet te hoog aan de wind wilden zeilen langs de Nederlandse kust. Achteraf
kunnen we zeggen dat we een verkeerde keuze gemaakt hebben. Gelukkig hebben we
nog wel een rif gelegd voor het ingaan van de nacht, dat in ieder geval meer
rust gaf in deze toch wel heftige omstandigheden, waarbij we enkele
stormrondjes hebben moeten maken om een gijp te voorkomen. Ook moesten we een
tweetal windmolenparken omzeilen en zo kwam het dat we 30 mijl parallel aan de
shipping lane in de oostelijke richting naar de Maasmond voeren, langs maar
liefst 4 ankergronden voor grote scheepvaart en dat midden in de nacht. We zeilden
tussen de grote scheepvaart door, en riepen de schepen op als het écht te close
leek te worden. Leon heeft letterlijk
eelt op zijn zenuwen gekweekt en gelukkig schroomden we het gebruik van de
marifoon al lang niet meer. Omdat we een voordewindse koers hadden was het
moeilijk om koers te verleggen zonder te moeten gijpen. Gelukkig bleek ook de
grote scheepvaart niet te beroerd om hun koers aan te passen om ons ruimte te
geven. In de vroege ochtend nam ik het roer van Leon over zodat hij ook een
paar uur rust kon nemen. Het grootzeil hadden we gestreken omdat de wind in de
loop van de nacht weg viel. Deze trok niet veel later echter weer aan uit een
noordoostelijke richting zoals voorspeld en op de genua liepen we algauw weer 5
knopen richting Rotterdam. IJmuiden leek ons toch iets te gortig en we besloten
Scheveningen binnen te varen. Nu hadden we zelf ervaren waarom de Noordzee een
van de moeilijkste wateren genoemd wordt! Ook wij zijn geneigd de volgende keer
gewoon lekker langs de kust af te zakken, zo mogelijk in dagtochten.
Desalniettemin hebben we weer veel over ons schip geleerd en ook over ons eigen
kunnen als schippers. Ook zetten we een nieuw snelheidsrecord neer van
gemiddeld 5 knopen over 146 mijl in 30 uur!
In Scheveningen kwam Jan aan boord en konden we op ons gemak
en onder het aangename gezelschap van Jan de resterende mijlen naar Enkhuizen
varen.
Tijdens deze vakanties zouden we onze modificaties aan Puff
testen en kijken wat we in de toekomst nog zouden moeten aanpassen voor toekomstige
reizen op Puff. Hieronder enkele conclusies:
-
De zonnepanelen leveren meer dan voldoende energie op
voor onze elektronische apparatuur. We hebben op de huidige
korte stukken relatief veel gemotord maar bij langere oversteken maak je weer
minder gebruik van laptop en navigatieverlichting. Daarbij hebben we de koelkast tijdens de vakantie intensief gebruikt. De panelen laden maximaal
4,5 ampère per uur per stuk.
-
Het nieuwe grootzeil maakt een groot verschil,
we kunnen hoger aan de wind varen dan voorheen en de balans is ook beter
waardoor Puff onder de juiste omstandigheden bijna zelf op koers blijft. En de
oranje top is uitstekend zichtbaar!
-
Qua zeilvoering is gebleken dat we onvoldoende
zeil hebben op voordewindse koersen met weinig wind. De genua is slechts 25m2.
De halfwinder met 38m2 geeft al meer oppervlak maar moet op de rol gezet worden
en dat is op zee niet altijd even eenvoudig. Daarom gaan we toch nog een
gennaker aanschaffen en hiervoor een aparte val aanbrengen.
-
Qua leven aan boord is Puff voldoende uitgerust
en de aangebrachte handvatten maken het mogelijk om ook op zee makkelijker te
koken. Wel is gebleken dat het mangat een betere slaapplek is dan in de punt op
schommelende koersen.
-
Enkele wensen voor op de lijst ‘nice to haves’
zijn: ritsen in de buiskap om het raampje omhoog te klappen voor extra wind in
de kuip wanneer we voor anker liggen, 2e gasfles van 12 kilo, mogelijkheid
om grootzeil vanuit de kuip te hijsen, beschermkapjes op de
zalingen, muziekboxen (demonteerbaar) voor buiten, 12v ventilatoren……
-
Wel of geen SSB zender…dat blijft een moeilijke
afweging maar de wijzer slaat steeds meer uit naar een Ja...
En zo hoeven we niet bang te zijn dat we de komende winter
niets te doen hebben J.
