vrijdag 25 juli 2014

Mañana, mañana...

Daar liggen we ergens voor anker..
Meestal weet ik direct, zodra we iets meemaken, waar ik ons volgende blog over ga schrijven. Maar dit keer weet ik het niet zo goed. Dat komt niet omdat ik geen inspiratie heb. Ik heb juist te véél inspiratie. Ik kan schrijven over de steeds mooier wordende ankerbaaien hier in de Ria's (azuurblauw water waarin je het anker ziet liggen), over de ervaringen met het ankeren dat super goed gaat, over het zeilen op de Oceaan, het varen tussen de vele rotsen en het bezeilen van de 'Costa del Morte' (allemaal toch best heel spannend maar ook een echte uitdaging), over het leven aan boord (gewoonweg mega genieten) of over wat zoal door mijn gedachten gaat de afgelopen tijd (...).Te veel dus eigenlijk om over te schrijven. 

Mooie wandelingen
Ronding Kaap Finisterre
Tegelijkertijd gebeurt er thuis van alles. Nederland verliest de halve finale van het WK, vliegtuigen worden zonder pardon uit de lucht geschoten (is de wereld, nee is Europa gek aan het worden?), gezinnetjes breiden uit, huizen worden afgebouwd en banen worden opgezegd. Ondertussen weet ik niet eens meer welke dag het is. Laat staan welke datum. De maand weet ik gelukkig nog wel te noemen...juli toch? Leon slaat het laatste deel van the Hunger Games dicht, hij heeft al 3 boeken gelezen! In negen jaar tijd heb ik hem nog nooit één boek zien lezen. Het leven hier is heerlijk. We hoeven alleen na te denken over het weer en af en toe de boodschappen. De rest is ondergeschikt en kan altijd morgen wel gedaan worden. 'S middags een Siësta, daarna een borrel. Nee, dat aanpassen aan die Spaanse cultuur begint ons al heel aardig te lukken!


Af en toe een héél klein beetje klussen..
Toch knaagt het af en toe. Moeten we niet iets ondernemen? De eerste roestplekjes komen tevoorschijn, de boegspriet moet nog in de teakolie en moeten we ons niet verdiepen in de historie van de plekjes die we bezoeken? Had ik niet nog grootse plannen om een studie te doen of een boek te schrijven? Het 'plannen en moeten' zit er toch best diep in bij ons Hollanders... Voorlopig passen we ons gewoon lekker aan. Mañana, mañana...

En wie toch wil lezen over alle ins en outs over het zeilen, het ankeren, de borrels, het mooie water, de dolfijnen ....ik dwaal af... een verslagje volgt. Mañana, mañana... 

Pitstop in Marina Muros; Puff met zoet afspoelen,
onszelf met zoet afspoelen, water tanken, boodschappen
doen en lekker door het stadje wandelen voordat we koers
zetten naar de volgende ankerbaai!
Binnenvaren Ria de Corme y Laxe






zaterdag 19 juli 2014

Een dag in Ria de Corme y Laxe

08.00
De wekker gaat. Leon drukt de wekker uit en draait zich om.

08.57
Wat hoor ik toch? Ik kijk naar buiten en zie dat de giek klappert. Shit, grootschoot los gegaan, hoe kan dat nou? Opstaan dan maar. Leon vraagt zich af waarom de wekker niet af gegaan is. Hij had de wekker gezet om in alle vroegte te gaan hardlopen op het strand. Helaas.

09.20
Koffie en een ontbijtje in het zonnetje buiten. Leon zit al in de bijboot om de romp van de boot te poetsen. Wat zal ik vandaag eens gaan doen? Douchen, ja dat is al 2 dagen geleden. De douchezak ligt gevuld op het dek om op te warmen maar dat heeft wel wat uurtjes nodig. Dan maar wat water in de fluitketel opwarmen. Het waait al aardig en de zon verdwijnt achter een wolk. In mijn bikini sta ik aan dek, het lauwwarme water spoelt het zout en zweet weg. Dat voelt goed en was ook wel nodig.

10.17
Leon komt uit de bijboot. Ik zeg dat hij zich ook maar eens moet douchen. Ik vraag hem wat we verder eens zullen doen vandaag. Vanmiddag gaat het harder waaien zegt Leon, misschien eerst maar even naar de wal zodat we vanmiddag de wacht kunnen houden. Er is markt en we kopen een flexibele emmer om een (vaat)wasje in te kunnen doen. We drinken een cappuccino met heel veel slagroom en krijgen er een assortiment zoetigheid bij. Wat een luxe! Dat is dan 5 euro. Helaas geen wifi.

12.50
Terug aan boord begin ik met een wasje. 5 t-shirts, 4 onderbroeken, dat is wel te doen op de hand. Daarna zal ik lekker een brood bakken. Ondertussen vertrekt de ‘creditcardcaptain’ die naast ons ligt. We begrijpen die term nu ook. De man heeft een boot die een fortuin kost en geen idee hoe hij hem moet bedienen. Hij zet zeil terwijl het anker nog vast ligt en de boot vliegt ervandoor. Totdat de ankerlijn strak trekt en de boot recht op de Verleiding af gaat. Ron ziet het aankomen en start in allerijl zijn motor en geeft een dot gas. Dat was close… Maar of dat niet genoeg is, draaien ze de boot en komen vervolgens op óns af. Anker nog steeds niet los. We roepen dat ze uit de buurt moeten blijven, dat het malloten zijn en of ze wel weten waar ze mee bezig zijn. Het loopt goed af… Wat gaan ze eigenlijk doen? De oceaan op met deze wind? Hopen dat ze dan wél weten wat ze moeten doen.

15.03
De wind trekt verder aan. We checken of we internet kunnen ontvangen. Lukt net om de mail te openen en lezen de update van José. We checken het weer en zien dat we wellicht over 2 dagen hier weg kunnen. De volgende Ria ligt een paar uurtjes verderop. We pakken onze boeken er maar eens bij en duiken daar in. Wat een rust!

16.32
Bliepbliep, smsje: “we hebben net thee gezet, als jullie willen zijn jullie van harte welkom”. We kijken naar buiten en zien de Dutchess liggen. De eigenaren van deze boot ontmoetten we in een restaurantje in La Coruna, we gaven hen ons kaartje. We halen het brood uit de oven en stappen in de bijboot. Altijd gezellig om te kletsen met collega-zeilers en andere boten te bekijken. Dan begint het te regenen. Snel terug om alle kussens binnen te gooien.

20.21
De risotto met tonijnsteak was heerlijk. De afwas gedaan en de boot aan kant. Een spelletje schaken? Leon leert me schaken en ik word steeds beter. De wind loeit nu echt om de boot en we kijken af en toe naar buiten. Eén boot gaat van het anker, bij de ander waait de bijboot van dek. Leon doet nog een rondje aan dek om alles te checken. Alles lijkt in orde.

21.44
Schaakmat. Tsss, de volgende keer ga ik écht winnen!

maandag 14 juli 2014

Biscay? Check!

De eerste grote oversteek zit erop! 479 mijl hebben we gevaren in 93 uur. Een topprestatie van onze Puff. Ik neem jullie nog even mee naar de bewuste 4 dagen. Een langer blog dan normaal voor deze uitzonderlijke ervaring. 

We vertrokken een dag later omdat de wind dan uit een betere richting zou komen. Dat was inderdaad het geval, maar de windkracht was niet veel minder en dubbel gereefd swingden we over de golven. Van voor naar achter en van links naar rechts. Onze windvaanstuurinrichting hield roer, dus wij hoefden alleen maar te 'zijn'. Veel meer dan dat was niet mogelijk. Naar binnen was geen goed idee... Lezen, haken, klussen, noem het maar, kon ook niet. We vatten het samen als apenkooien en vegeteren. Dat deden we de eerste 20 uur. Leuk? Nee niet echt, maar oh zo leerzaam en goed om mee te maken. Want ook die dagen gaan we meer krijgen en moeten we leren uitzitten. Ikzelf vergeleek het met een achtbaan. Bij het omhoog takelen stijgt de spanning, zo ook bij ons toen de wind maar bleef toenemen. Totdat we dubbel moesten reven en het flink tekeer ging. Dat was het moment dat je op de kop hangt en denkt: wat doe ik hier, laat me nu maar los en get it over with. Kriebels in de buik van de spanning. Maar als je eenmaal beneden bent, is het de kick die overblijft. De hartslag daalt en je kunt weer ontspannen. 'S nachts begon de wind te minderen zoals voorspeld. We liepen netjes wacht om de 4 uur en dat ging erg goed. Die nacht was het nog wel rollen en écht slapen lukte niet. Vegeteren. 

Dag 2 was prachtig, langzamerhand naderden we het einde van de Continental Shelf en de diepte stortte zich naar 5 kilometer. De golven namen af en de lange en rustige oceaandeining nam het over. We waren nu aan het oceaanzeilen, hoe gaaf! Er kon nu ook weer lekker gekookt worden, gebakken aardappels met rozemarijn en een Engelse steak! Dat smaakte goed! De nacht was rustiger en op onze comfort seats en een muziekje in de oren genoten we van de stille nacht. Er is niets mooier dan de dag die plaats maakt voor de nacht op zee. De maan die het overneemt van de zon. En jij op je nietige zeilboot te midden van dit alles. Af en toe een paar tankers om ons heen, op flinke afstand, dat wel. Maar dat was ook wel een afleiding om de toch lange 4 uur alleen buiten door te komen. 

En toen dag 3. Het dolfinarium is er niets bij. De zon brak door, de dolfijnen speelden uren voor de boeg. Spelend met de waterverplaatsing van de boot, duikend onder de boeg door van de ene naar de ander kant. Af en toe het hoofd draaiend alsof ze naar ons daarboven keken. Ja, we zijn nu echt op wereldreis! We hebben een filmpje gemaakt van onze vrienden in het water. Klik op onderstaande link en geniet!


Aan de horizon zagen we een zeilboot komen, ook op onze koers. 
Wederom een leuke afleiding en we zouden die avond even een praatje met ze maken via de marifoon. Frappant genoeg zat een bekende uit de vertrekkerswereld aan boord, hoe toevallig! Naarmate de nacht in viel, nam de wind verder af. Ook dat was voorspeld, maar het aanzetten van de motor is toch een moment dat je zo lang mogelijk uitstelt. Omdat we de eerste 2,5 dag zo'n goede voortgang gemaakt hadden, bestond er een kans dat we niet nog een vierde nacht op zee hoefden te zitten. Daarom dan toch maar de motor gestart toen de snelheid onder de 3 knopen per uur zakte. 

De 4e en laatste dag viel de wind helemaal weg. We hesen de Bolle Jan (lichtweerzeil) op de rol en zetten die bij als er even wind kwam. De Spaanse zon brandde goed en in bikini en blote bast zaten we samen te genieten. Het monotone gebrom van de motor onder ons. Lekker lunchen, lezen, kletsen, ja dit kunnen we wel 30 dagen volhouden. En toen land in zicht! Ikzelf heb nog wel zitten doemdenken. Het zou nu niet toch nog misgaan met de haven in zicht? Iedere avond trok de hele lucht dicht met dikke bewolking. Ik probeerde de verschillende soorten wolken te analyseren, maar kwam er niet wijs uit. Zijn dat onweerswolken? Komt er veel wind uit die wolken? Is dat een 'gale' die ons nog komt overvallen? Laat het los Frieda!!! 

Om 2.30 in de vierde nacht liepen we La Curuna binnen. Leon stuurde Puff netjes via de waypoints naar de haveningang en daar meerden we aan. Naast de Verleiding, hoe kan het ook anders. Wat een overwinning! We hebben het gedaan en het was fantastisch. We zijn gewoon op eigen kiel in Spanje! De champagne koud gezet, die zouden we morgen lostrekken. Nu eerst slapen. 

De Spaanse Ria's liggen voor ons. De komende 2 dagen ontdekken we La Coruna, slaan we proviand in en dan vertrekken we naar de eerste ankerbaaien. We kunnen niet wachten! Spain here we are!.....

vrijdag 11 juli 2014

Oversteek Biscaye dag 3

Oversteek Biscaye dag 3

Hier een kort berichtje vanaf Biscaye. We gaan super lekker en hebben inmiddels 320 mijl gezeild. Hele mooie nacht gehad en vanmorgen vroeg en vandaag super veel dolfijnen voor de boeg gehad. Het water is kraakhelder en de sfeer zit er goed in. Apart idee dat er 4 kilometer water onder de kiel staat.
Zometeen aan de nasi en langzaam uitkijken naar de aankomst. Nog 150 mijl te gaan. Nog even doorzetten. Op naar de finale Duitsland-Nederland of toch Argentinie? Wij weten nog niet wat het geworden is...

donderdag 10 juli 2014

Dag 1 en 2 oversteek van Biscaye

Dag 1 en 2 oversteek van Biscaye

1 dag later vertrokken dan gepland maar woensdag zijn we vertrokken voor de oversteek naar Spanje. Inmiddels 32 uur onderweg en 178 mijl afgelegd. Gisteren rough weather sailing met windkracht 7 dubbel rif en werkfok maar vandaag blauwe lucht windkracht 4 a 5 ruime wind. 1 rif en genua op. Alles gaat goed al is het soms wat oncomfortabel. Het zonnetje schijnt en het wachten is op de dolfijnen...

maandag 7 juli 2014

Dartmouth, England goodbye! Spain here we come!

Even een kort berichtje om het plaatsen van blogs via onze SSB te testen. Je weet wel dat is die radiozender waar we zo druk mee zijn geweest voorafgaand aan ons vertrek. Alles om jullie op de hoogte te houden natuurlijk! Dinsdagochtend zullen we losgooien voor een 5-daagse tocht naar La Coruna, Spanje. P.S. voor de liefhebbers onderstaand een link naar een filmpje van ons op weg naar Dartmouth gefilmd door de crew van de Verleiding.
http://youtu.be/QdPD3O7vF9c

woensdag 2 juli 2014

De race

Ik was al bekend met meerdere races: de Volvo ocean race, de 24 uur van Le Mans, de leging van de maag, ook wel diarree genoemd. Maar hier in Engeland hebben we kennis gemaakt met een heel ander soort race. De race van de zee! 

Vanuit Cowes zijn we naar Yarmouth gezeild waar we Puff naast de Verleiding hebben aangemeerd. Tja, je gaat dezelfde kant op dus waarom dan niet een beetje samen optrekken. De mens blijft een kuddedier. En met z'n vieren Nederland naar de overwinning juichen is ook veel gezelliger. Hup Holland! Vanaf Yarmouth zetten we zeil naar Poole. Maar weer en wind waren zo top dat we besloten in één ruk door de zeilen naar Weymouth. Steeds weer een stukje verder westwaarts. Het zijn prachtige zeildagen hier, maar zeilen in Engeland is uitdagend! Voor je het weet, zit je in de Race.
 
De snelheid stijgt en stijgt, je vliegt over het water! De zee duwt je richting bestemming. Duwt iets té hard. De golven worden warrig, er ontstaan kruiszeëen en voor je zie je golven breken. Breken waarop? Er ligt daar toch geen bank? Snel sloeg ik de vaarwijzer erop na en las: 'a sometimes vicious race forms over St Alban's Ledge'. De race dus. Maar niet gevreesd, skipper Leon manoeuvreerde ons om de brekers heen en veilig bereikten we Weymouth! 
 


Gisteren heerlijk gezeild naar Dartmouth, dit keer netjes de Portland Race ontwijkend. Binnendoor langs het kantje zoals de lokale zeilers ons instrueerden. Met klamme handjes, dat wel! En dan Dartmouth. De ingang is sprookjesachtig, tussen de met oude kasteeltje bebouwde rotswanden door vaar je de rivier binnen. Adembenemend! Hier gaan we eerst even op adem komen, kijken wat het weer ons gaat brengen.